 |
اخبار > شرطی سازی کنشگر |
 |
چاپ ارسال به دوست |
 نفیسه مقیسهشرطی سازی کنشگر
شرطی سازی کنشگر (عامل)
بیشتر اعمال ما ارادی و هدفگرا هستند، در حالی که پاسخهای شرطی کلاسیک نه ارادی و نه هدفگرا هستند. شرطی سازی کنشگر می کوشد تا فعالیت هدفگرا را توضیح دهد (سیدمحمدی، 1382، ص: 127). در این شیوه به جای تکیه بر اتفاق همزمان محرک ها بر نقش پی آوردهای رفتار تاکید می شود. (سانتراک، 1388، ج1، ص: 380). یعنی جاندار یاد می گیرد پاسخی معین، پیامد مشخصی دارد (اتکینسون، 1388، ص: 280).
در این نوع از شرطی سازی، کودکان بر محیط عمل یا کنش می کنند و محرک هایی که بعد از رفتار آنها روی می دهد احتمال وقوع دوباره رفتار را تغییر می دهند. محرکی که وقوع یک پاسخ را افزایش می دهد تقویت کننده نام دارد. و حذف کردن یک محرک خوشایند یا ارائه یک محرک ناخوشایند برای کاهش دادن پاسخ، تنبیه نامیده می شود (برک، 1390، ص: 237). پژوهشها نشان داده است کودکان نیز غالبا می توانند رفتار یکدیگر را از همین طریق تحت تاثیر قرار دهند و یا حتی تقویت کنند (سقای بی ریا و همکاران، 1385، ص: 543).
مهمترین کاربرد اصول شرطی سازی کنشگر، تغییر در رفتار انسان است (سانتراک، 1387، ص: 393).
متن کامل این مقاله را از اینجا بخوانید
|
١٥:٤٣ - پنج شنبه ١٢ دی ١٣٩٢ / شماره : ١٩٢ / تعداد نمایش : ٣٧٣٧
|
...در حال ثبت نظر  نظر شما ...در حال ثبت نظر  خروج
تمامی حقوق این سایت محفوظ می باشد.درج مطالب باذکر منبع بلامانع است
|
All rights are reserved. |
|