بسم الله الرّحمن الرّحیم

طهارت نفس و نقش آن در درک معارف قرآن

همانطور که می دانید، طهارت در دین مبین اسلام جایگاه رفیعی دارد، هم به صورت استقلالی و هم به صورت غیر استقلالی.

منظور از استقلالی این است که وضو به خودی خود نور است و وضو گرفتن بعد از وضو داشتن نورٌ علی نور است [1] و منظور از غیر استقلالی این است که بساری از کارهای مهم متوقف بر آن است مثل مسّ قرآن کریم و نماز خواندن و طواف کردن و ... .

با این وجود است که باید تفکر و تأمّلی داشت بر طهارت به صورت مطلق و نقش آن در درک معارف قرآن کریم، چرا که اگر این دو به هم مربوط نبودند یکی متوقف بر دیگری نمی شد .

شاید در ابتدا این سئوال مطرح شود که آیا طهارت مربوط می شود به ظاهر و یا طهارت باطنی هم وجود دارد ؟!

پاسخ به این سئوال بسیار مهم است چرا که شستن با طهارت تفاوت دارد، به عبارت واضح تر ممکن است کسی کثیف باشد اما طهارت (وضو) داشته باشد و بتواند نماز بخواند، و در مقابل هم ممکن است کسی بسیار تمیز و مرتب باشد اما طهارت (وضو) نداشته باشد و نتواند نماز بخواند .

لذا می توان اینطور نتیجه گرفت که طهارت باطنی است که متوقف بر طهارت ظاهریست و کارهای مهم در دین مبین اسلام همچون طواف و نماز و ... متوقف است بر طهارت باطنی ... .

معنا و مفهوم طهارت :

طهارت در لغت به معنای نظافت و پاکی می باشد[2] و نظافت به معناى طهارتى است که بعد از پلیدى در چیزى حاصل‏ شود، مثلا لباس که بعد از شسته شدن نظیف مى‏شود، و به همین جهت کلمه نظافت به خصوص ‏در محسوسات استعمال مى‏ شود.[3]