بسم الله الرّحمن الرّحیم

مگر نه اين است که چهارده معصوم با يکديگر هيچ فرقي ندارند و از يک نور واحد هستند؟ امام حسن(ع) فرقي با امام حسين(ع) ندارد و امام حسين(ع) با حضرت مهدي(عج).

محرم که مي‌شود، وقتي براي امام حسين(ع) گريه مي‌کني، در دلت مي‌گويي اگر در کربلا بودي تا پاي جان براي امامت مي‌جنگيدي. يکي در فکر و خيالش خود را جاي حُر مي‌گذارد و مي‌گويد: «چرا حُر؟ کاش من اولين شهيد کربلا مي‌شدم.» ديگري خود را جاي علي‌اکبر(ع) مي‌گذارد. آن يکي مي‌گويد من با تمام وجود به جاي ابوالفضل(ع) مي‌رفتم و براي اهل‌بيت امام آب مي‌آوردم. اين که چيزي نيست به جاي يک جان، حاضرم صد جان براي امامم فدا کنم.
دريغ، اين طور نيست. اين احساسات، يک شور و احساس زود گذر است که فقط در همين دهه محرم مي‌ماند.

چندي پيش کسي صادقانه مي‌گفت: «اگر ما هم، در روز واقعه بوديم شايد از لشکريان عمر سعد نبوديم اما در سپاه امام حسين(ع) هم قرار نمي‌گرفتيم» پرسيدم: «يعني چه؟! چطور؟» گفت: «مي‌گويند ظهر عاشورا در فاصله چند فرسخي از کربلا، دقيقا زماني که بزرگترين واقعه تاريخ در حال وقوع بود، در روستايي مردم مشغول دوشيدن شير بزان و رسيدگي به امور جاري زندگي‌شان بودند. با اين که از قضيه کربلا هم ‌خبر داشتند. خب ما هم با اين دلبستگي‌ها و وابستگي‌هامان از همان مجموعه منفعل بوديم ديگه. مگر نه؟» ديدم بيراه هم نمي‌گويد.

مگر نه اين است که امام حسين(ع) امام زمان عصر خودش بود؟ و مگر ما نيز امام زمان نداريم؟ اگر امام حسين(ع) را مظلوم مي‌ناميم، خود حضرت مهدي(عج) فرموده که «من مظلوم‌ترين فرد عالمم.» ما در خيالات خود حاضريم با دشمن امام حسين(ع) بجنگيم ولي در واقعيت حاضر نيستيم کوچکترين قدمي، حتي در حد خواندن روزانه يک دعاي کوچک براي امام زمانمان برداريم. شايد هفته‌ها يا ماه‌ها يادي از مولايمان نمي‌کنيم، چه‌رسد به کشته شدن در راهش. نمي‌گويم براي امام حسين(ع) عزاداري نکنيم و آرزوي شهادت در راهش نداشته باشيم بلکه براي 1300 سال پيش خيال‌پردازي نکنيم و جامعه را براي ظهور بقيه‌‌‌الله، امام هميشه حي و حاضرمان، آماده کنيم و آن وقت اگر مرد شهادتيم بياييم به ياريش بشتابيم. حال قبول داري که به ياري امام حسين(ع) نمي شتافتيم بلکه اگر خيلي لطف مي‌کرديم و خود را به اصطلاح مسلمان مي‌ناميديم به جنگ امامان نمي‌رفتيم و چه بسا وقتي زرق و برق پول، ثروت، پست و مقام را ببينيم از پيش قراولان سپاه دشمن مي‌شديم.

جز اين است؟ مي‌گويند ابن زياد پيشنهاد فرماندهي سپاه يزيد را در حالي به عمر سعد داد که براي نماز به مسجد کوفه رفته بود. در مملکت‌مان چند نفر مانند عمر سعد به ظاهر مسلمان خالص وجود دارد که مي‌توان پشت سرش نماز خواند؟

با اين آمادگي من و تو و ديگران در صورت قيام امام، سرنوشت منتقم خون حسين(ع) نيز چيزي غير از سرنوشت حسين(ع) نخواهد بود.

هر جمعه‌ي بدون ظهور، عاشوراي مهدي(عج) است.

جهت دانلود مقاله اینجا کلیک کنید.