 |
اعتقادات مؤسس وهابی چه بود؟(2) |
 |
اعتقادات مؤسس وهابی چه بود؟(2)
 منبع : پايگاه علمي تحقيقاتي مغناطيس
 نويسنده : سيدحسين حسيني ایمیل : meghnatis.ir@gmail.com
 نوشته شده در تاريخ : 1392/04/02 ( آخرين ويرايش : 1392/07/27 ) | بسم الله الرّحمن الرّحیم
در گفتار قبلی آموزه های محمد بن عبد الوهاب را در توحید به اختصار باز گو کردیم. وحال گوشه دیگر از تعلیمات وی را باز گو می کنیم که مفهوم وسيع و غيردقيق وهابيان ازبدعت در امور مذهبي است. اين مفهوم چنين تعريف شده است «هر رسم تازهاي که صحابه و تابعان بر آن نبوده باشند و دليل شرعي آن را اقتضا نکرده باشد» معمولا ضد سنت شناخته ميشود: به کار بستن سنت موجب شکستن بدعت است. اما مفهوم گسترده و دقيقتر آن درگير شدن است.
بدعت عمل يا مفهومي ديني بود که بعد از سده سوم هجري پيدا شده باشد. سده سوم، نه تنها شامل دو نسل نخستين - صحابه و تابعين - است بلکه دوران چهار امام مذاهب اهل سنت را نيز در برميگيرد. اما تقليد از هر يک از اين چهار مذهب تا آنجا که امام ظاهرا چيز ديگري جز قرآن و سنت را پذيرفته باشد بدعت شمرده ميشد. به طوريکه ادعا ميشد بدعت بيش از هر روش خطرناک ديگري جامعه اسلامي را فراگرفته بود و آن شامل چيزهايي بود مانند انواع ذکر و ديگر اعمال عبادي طريقتهاي تصوف: سنتهاي مردمي که در مراسم مذهبي خاص،مانند عيد قربان و فطر برگزار ميشود؛ درود و صلوات بر رسول خدا به عنوان ديني، مخصوصا هنگامي که با جملهها يا عبارتهاي خاصي مانند آنچه در دلائل الخيرات آمده است به کار رود، و هر نوع بزرگداشتي از ميلاد رسول خدا به ويژه هنگامي که با مراسم خاص همراه باشد، به خصوص با خواندن اشعاري مانند قصيده مشهور برزنجي.
اما بدعت منحصر به اينها نميشد. اعتقاد محمد بن عبدالوهاب به اين که بدعت - نه شرک - امت اسلامي را بيش از نهصد سال در خود فرو برده بود يکي از عواملي بود که جنبشهاي اصلاح طلبي معاصر را از او جدا ساخته بود. اين جنبشها معتقد بودند که امت اسلامي در هر دوره به تجديد و تصفيه نياز دارد و اين نياز را ميتواند مجددي خاص، با توجه به ظهور اين مجدد در هر صد سال ، برآورده کند. اما از نظر محمد بن عبدالوهاب چنين مجددي از سال 299 هجري ظاهر نشده بود و اگر ظاهر شده بود در جلوگيري از رشد سريع بدعتهاي فراواني توفيقي به دست نياورده بود، از اين رو اسلام به عنوان واقعيتي عملي ششصد سال يا بيشتر مسکوت مانده بود. بنابراين محمد بن عبدالوهاب نه تنها معاصران خود را تقبيح کرد و با آنان جنگيد؛ بلکه با اسلاف آنان نيز سر جنگ داشت.(تلخیص از کتاب وهابیگری محمد الگار ترجمه احمد نمایی ص38 )
جهت دانلود مقاله اینجا کلیک کنید. |
|