بسم الله الرّحمن الرّحیم
امروزه رستوران ها معمولا برای جذب مشتری، آشپزخانه خود را در معرض دید مشتری قرار می دهند. برخی از آن ها پنجره بزرگی را جهت این امر رو به آشپزخانه باز می کنند که مشتری بتواند از پشت شیشه آشپز را نگاه کند و به غذایی که آماده می شود اعتماد کند و البته گاهی هم با دوربین مدار بسته و از طریق نمایشگرها این اطمینان به مشتری داده می شود که غدای این رستوران کاملا بهداشتی و با رعایت موازین پخت می شود.
در این راستا هر کسی احتمال کوچکی درمورد غذای خود بدهد -مثلا کسی بگوید این غذارا یک دیوانه طبخ نموده و یا احتمالا در این غذا سم است- آن را مصرف نمی کند چرا که از اینکه این غذا باعث بیماری یا مرگ او شود می ترسد.
اما این امر معمولا در مورد غذاهای جسم مورد توجه قرار می گیرد و غذا و بیماری روح مورد توجه قرار نمی گیرد.
اثر عمومی هنر تاثیر گذاری نسبتا ناخودآگاه بر مخاطب است پس هر کس در مقابل رسانه تاثیر می پذیرد آن هم از نوع ناخودآگاهش!!!!
قرآن می فرماید "فلینظر الانسان الی طعامه-انسان به غذایش توجه کند" رسانه هم غذای روح ما را معمولا تامین می کند اما سوال اینجاست: چه قدر توجه می کنیم که آشپز این غذا کیست؟!!!!!
محتوای داستان ها رو مورد بررسی قرار بدهیم تا ببینیم این غذایی که به روحمان دادیم چه اثری بر ما و جامعه ما داشته است؟ آیا اثرات مثبت آن بیشتر بوده است؟ باید بپرسیم آشپز کیست و مواد این غذا چه تاثیری بر من داشته است؟
جهت دانلود مقاله اینجا کلیک کنید. | 
آشپز کیه