بسم الله الرّحمن الرّحیم

عصر حاضر عصر اطلاعات و انتقال اطلاعات است و در این میان بر خلاف گذشته که انتقال فرهنگ و اطلاعات در سطح محدود و بسیار کند و تدریجی صورت می گرفت، امروزه با گسترش رسانه ها جریان انتقال و اشاعه فرهنگ در سطحی وسیع و در زمانی کوتاه صورت گرفته و مجموعه وسیعی از معانی در نظام فرهنگی در کل جامعه گسترش می یابد و رسانه های جمعی گردانندگان اصلی حوزه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی هستند. بر این اساس یکی از مهمترین ابزارهایی که موجب ارتقاء یا انحطاط افراد و به تبع آن جامعه می شود رسانه ها هستند که دقت بر ساخت، تحلیل و استفاده از آن می تواند در جلوگیری از انحطاط باعث ارتقاء انسان و جامعه گردد. در این میان عمده ترین مصرف رسانه ای در ایران، تلویزیون، بازی های رایانه ای، شبکه های خانگی، اینترنت و ماهواره است. 

اولین ماهواره در سال 1980 با دوازده هزار مدار تلفنی و تنها دو کانال تلویزیونی در مدار قرار گرفت و نسل ششم آن ها با سه برابر ظرفیت نسل پنجم و با سیستم های دیجیتالی و پیچیده و در سال 1986ساخته و به کار گرفته شد. ماهواره های تلویزیون(DBS) ماهواره هایی هستند که در واقع به عنوان یک فرستنده رقدرت تلوزیونی در فضا عمل می کنند. مهمترین برتری یک ماهواه تلویزیونی آن است که می تواند تمامی نقاط کور یک کشور را که فرستنده های زمینی قادر به وشش آنها نیستند تحت وشش در آورد. امروزه شبکه های ماهواره ای فراوانی در جهان به وجود آمده اند؛ از شبکه های علمی، تحقیقاتی و و رزشی تا شبکه های مبتذل رقص، پایکوبی و پورنو در آن ها یافت می شود. در ایران با ظهور آنتن هاي بشقابي در سال 1371 بر فراز بام‏ها، مواجهه ايرانيان با ماهواره شروع و با گذشت حدود دو دهه از ورود ماهواره به فضاي ارتباطات جمعی كشورمان همچنان ادامه دارد.

تحولات فراوانی همچون تغيير سياست ها از برخورد تا بي تفاوتي در عمل؛‌ تكرار نسبي شرايط ورود ويدئو به ايران و

. احمد زاده کرمانی، روح الله، بازاندیشی در فرهنگ و رسانه: 158، تهران، چاپار، 1390

 برای دانلود فایل الکترونیکی مقاله(پی دی اف) به صفحه آخرمراجعه فرمایید.