بسم الله الرّحمن الرّحیم

پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_خیانت کردن به یک کتاب و اثر به این نحو است که کتاب به زبانی باشد که مخاطبان نتوانند آن را ترجمه کنند و باید به مترجم رجوع کنند و مترجم خلاف چیزی که نویسنده کتاب قصد کرده را ترجمه کرده و به مردم بیان کند.

خیانت در مورد یک اثر و کتاب این است که مترجم آن ، معنا و مفهومی که نویسنده قصد داشته  به خواننده  منتقل کند را عوض کرده و معنا و مقصود خود را به عنوان ترجمه کتاب قرار داده و به خواننده منتقل کند!
این خیانت زمانی بزرگ  و نابخشودنی محسوب می شود که کتاب منصوب به  یک پیامبری باشد که پیروانش  باید به آن کتاب عمل کنند،علاوه براینکه زبان نوشتاری کتاب بگونه ای باشد که خیلی به ندرت افرادی بتوانند آن کتاب را ترجمه کنند!
برای توضیح بیشتر ابتدا مختصرا در مورد زبان نوشتاری اوستا مطالبی را بیان می کنیم:
خط پهلوی که خط اوستایی بر آن استوار است، خط رایج برای نوشتن زبانهای گوناگون ایرانی میانه بود، ولی برای نوشتن زبان دینی که نیازمند دقت فراوان بود بسنده نبود چرا که پهلوی یک ابجد ساده شده هجایی با ۲۲ نماد (حرف) بود که بیشتر آنها مبهم بودند (بدین معنا که دارای بیش از یک صدا بودند). در مقابل، اوستایی یک خط کامل با نویسه‌های (کاراکتر) روشن و رسا برای صداها بود و اجازه ابهام زدایی آوایی چندصداییها (allophone) را می‌داد. این الفبا شامل شماری از نویسه‌های بر گرفته از پهلوی شکسته (a, i, k, t, p, b, m, n, r, s, z, š, xv) بود حال آنکه برخی از نویسه‌ها (ā, Y) تنها در پهلوی دینی موجود بود (در پهلوی شکسته y , k دارای نویسه یکسان هستند). به نظر می‌رسد که برخی از آواها مانند Ə از حروف کوچک یونانی گرفته شده باشد[۱].اوستایی شکلی ویژه از l پهلوی است که تنها در نشانه‌های آرامی موجود است. برخی از حروف (مانند: ŋ́, ṇ, ẏ, v) نوآورانه هستند. خط اوستایی، مانند خط پهلوی و همچنین آرامی از راست به چپ نوشته می‌شود. در خط اوستایی حرفها به هم جسبیده نیستند و خطوط پیوند (انواع استاندارد عبارتند از: sk, šc, št, ša)کمیاب بوده و خاستگاه ثانویه دارند.[۲]

برای دانلود فایل الکترونیکی مقاله(پی دی اف) به صفحه آخرمراجعه فرمایید.