بسم الله الرّحمن الرّحیم

زندگی با چاشنی مهارت 

سازمان جهاني بهداشت مهارت‌هاي زندگي را چنين تعريف نموده است: توانايي انجام رفتار سازگارانه و مثبت به‌گونه‌‎اي كه فرد بتواند با چالشها و ضروريات زندگي روزمره خود كنار بياد  (who 1994)

به‌طور كلي مهارت‌هاي زندگي عبارتند از توانايي‌هايي كه منجر به ارتقاي بهداشت رواني افراد جامعه، غناي روابط انساني، افزايش سلامت و رفتارهاي سلامتي در سطح جامعه مي گردند.

مهارت‌هاي زندگي هم به‌صورت يك راهكار ارتقاي سلامت رواني و هم به‌صورت ابزاري در پيشگيري از آسيب‌هاي رواني- اجتماعي مبتلا به جامعه نظير اعتياد، خشونت‌هاي خانگي و اجتماعي، آزار كودكان، خودكشي، ايدز و موارد مشابه قابل استفاده است به‌طور كلي مهارت‌هاي زندگي ابزاري قوي در دست متوليان سلامت رواني جامعه در جهت توانمندسازي جوانان در ابعاد رواني - اجتماعي است. اين مهارتها به افراد كمك مي كنند تا مثبت عمل كرده، هم خودشان و هم جامعه را از آسيب‌هاي رواني - اجتماعي حفظ كرده و سطح بهداشت رواني خويش و جامعه را ارتقاء بخشند.

هر چند آموزش مهارت‌های زندگی به سابقه نزول دین بر‌می‌گردد اما به‌طور رسمی و آکادمیک  در سال 1979 و با اقدامات آقاي دكتر گيلبرت بوتوين (gilbert-botvin) آغاز شد. وي در اين سال يك مجموعه آموزش مهارت‌هاي زندگي براي دانش آموزان كلاس هفتم تا نهم تدوين نمود كه با استقبال فراوان متخصصان بهداشت روان مواجه گرديد.

اين برنامه آموزشي به نوجوانان ياد مي داد كه چگونه با استفاده از مهارت‌هاي رفتار جرات‌مندانه، تصميم گيري و تفكر نقاد در مقابل وسوسه يا پيشنهاد سوء مصرف مواد از سوي همسالان مقاومت كنند. هدف بوتوين طراحي يك برنامه واحد پيشگيري اوليه بود. مطالعات بعدي نشان داده آموزش مهارت‌هاي زندگي در صورتي به نتايج مورد نظر ختم مي شود كه همه مهارت‌ها به فرد آموخته شود. پژوهشها حاكي از آن بودند كه اين برنامه در پيشگيري اوليه چندين نوع مواد مخدر از جمله سيگار موفق بوده است.

جهت دانلود مقاله اینجا کلیک کنید.