بسم الله الرّحمن الرّحیم

همرنگ جماعت!

آیا برای تکنولوژی ماهواره آمده ایم؟

آنچه تلویزیون و اساساً رسانه های تصویری را از باقی رسانه ها متمایز می کند نمایش تصویر است. تصویر در خوش بینانه ترین حالت نشان دهنده جزیی از واقعیت خارجی است و مخاطب در اینکه چه جزیی انتخاب و به نمایش درآید نقشی ندارد! البته همیشه تصویر واقع نما نیست بلکه معمولا واقعیت ها در تصاویر ساخته و به خورد مخاطب داده می شود.

بازنمایی در تصویر یعنی به جای آنکه تصاویر را شبیه ما بسازند؛ تصاویر با ما کاری می کند که شبیه آنان باشیم! شبکه های تلویزیونی ماهواره ای مهم‏ترین هدفشان معرفی دنیایی است که در آن همه از فرهنگ واحد و متناسب با صاحب رسانه تبعیت کنند. بر همین لحاظ تمام برنامه های ماهواره ای اعم از خبری، فیلم، مستند و ... در پی معرفی و زیبا نمایی مدرنیسم هستند و غرب را به عنوان رهبر فرهنگی، سیاسی و اقتصادی به جهانیان می شناسانند. و این همان استحاله فرهنگ بومی هر تمدنی است که در این چند سال اتفاق افتاده است. کیمونوی ژاپنی با همین فرایند به کت و شلوار و کت و دامن تبدیل شد و سامورایی ها از بین رفتند.

در مثال ایرانی خودمان باید از کم رنگ شدن مردانگی و عیاری نام برد و از روند رو به رشد متلاشی شدن خانواده های گرم ایرانی و طلاق های عاطفی یا حقوقی! با این بی دقتی ها انتقام جویی می تواند جای بخشش را پر کند و کینه و نفرت به جای عشق بنشیند و هزاران ارزش و هنجار دیگر کم کم و آهسته از میان ما رخت بر ببندد!  مگر آنکه با ورود هر تکنولوژی از خودمان بپرسیم آیا هر تکنولوژی ای برای همه لازم است؟ و آیا ما برای استفاده از این تکنولوژی آماده ایم؟ و آیا دفترچه راهنمای فرهنگی آن نیز همچون دفترچه راهنمای کاربری آن ارائه می شود؟ و ده ها نکته و توجه دیگر که ما هشیارانه یا ناهشیارانه درگیر آنان می شویم و هستیم و هیچ گاه  در مورد آن فکر نمی کنیم تا دوباره نوش دارو بعد از مرگ سهراب نشود.

فایل PDF این مقاله را از اینجا دانلود فرمایید